به گزارش فارس اندرو مایکل اسپنس، اقتصاددان آمریکایی و برنده جایزه نوبل اقتصاد در سال 2001  است. وی متولد نوامبر 1943 در ایالت نیوجرسی آمریکاست.دارای مدرک کارشناسی در رشته فلسفه از دانشگاه پرینستون، کارشناسی و کارشناسی ارشد رشته ریاضیات از دانشگاه آکسفورد و دکترای رشته اقتصاد از دانشگاه هاروارد است.

 

برخی سوابق علمی و اجرایی اسپنس عبارتند از: استادیار اقتصاد دانشگاه استنفورد، استاد اقتصاد و مدیریت بازرگانی دانشگاه هاروارد، رئیس دپارتمان اقتصاد و استاد George Gund در رشته اقتصاد و مدیریت بازرگانی، رئیس دانشکده علوم و هنر هاروارد، استاد مدیریت و رئیس دانشکده تحصیلات دانشگاه استنفورد، عضو ارشد انستیتو هوور در استنفورد، رئیس کمیسیون مستقل رشد و توسعه در کشورهای در حال توسعه ، عضو هیأت علمی ‌دانشکده تجارت دانشگاه نیویورک و استاد اقتصاد مدرسه استرن در دانشگاه نیویورک.

 

اسپنس در حال حاضر، در مدرسه استرن در دانشگاه استفورد در نیویورک دوره‌ای درباره‌ رشد اقتصادی در حال پیشرفت و ساختار تکاملی اقتصاد جهانی را تدریس می‌کند.همچنین عضو هیئت مدیره شرکت مدیریت استنفورد و مرکز پژوهشی اتاق بازرگانی بین‌الملل و نیز رئیس هیئت دانشگاهی انستیتو جهانی فونگ در هنگ کنگ و... است.

 

مقالات این اقتصاددان آمریکایی به طور ماهانه در Project Syndicate منتشر می‌شوند. وی همچنین نویسنده کتاب «همگرایی بعدی: آینده رشد اقتصادی در جهان سریع السیر»  فرار، استراوس و ژیرو است که در بسیاری کشورها این کتاب در حال انتشار است. وی به دلیل تدریس برتر، برنده جایزه «جان کنت گالبریت» شد و همچنین مدال « جان بیتس کلارک» را به دلیل ایفای نقش موثر در تفکر و دانش اقتصادی از آن خود کرد.

 

اسپنس در سال 2001 به همراه جرج آکرلوف و جوزف استیگلیتز برنده جایزه نوبل شد. این جایزه به خاطر پژوهش‌های آنان در زمینه پویایی جریان‌های اطلاعاتی و توسعه بازار اعطا شد. وی این پژوهش را هنگامی‌که در دانشگاه هاروارد بود، ترتیب داد. کار آنها در محیط تکنولوژیک کنونی- جریان‌های اطلاعاتی بیشتر از همیشه درباره توسعه بازار، قیمت‌ها، حدود سود، ابزارهای سرمایه‌گذاری و نرخ‌های بازگشت- از هر زمانی مرتبط‌تر است. مایکل اسپنس احتمالاً بیشتر به خاطر مدل علامتگذاری بازار کار که به دنبال خود مباحث و نوشته‌های بسیاری درباره این شاخه از نظریه قرارداد پدید آورد، شهرت دارد.

 

وی بر این باور است که درمان بیماری هلندی با ایجاد صندوق ثروت ملی و معکوس کردن درآمد تجارت از طریق سرمایه‌گذاری در پرتفوی متنوعی در خارج از کشور امکان پذیر است.

 

به اعتقاد اسپنس رکودهای بلندمدت به دلیل مشکلات ساختاری رخ می دهند که برای حل آن قائل به راهکارهایی است. نظر وی را در گفت‌وگوی کوتاه وی با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس می خوانید.

 

• نسخه درمان بیماری هلندی در اقتصاد ایران

 

فارس: راه حل عمومی رفع بیماری هلندی (تورم توام با رکود ) چیست؟ چه راهکارهایی برای خروج اقتصاد ایران از این مشکل دارید؟

 

اسپنس:  بیماری هلندی همان تأخیر تنوع‌بخشی اقتصادی است که به دلیل مازاد حساب‌های جاری و نرخ ارز رو به رشد اتفاق می‌افتد که این خود از ثروت منابع طبیعی ناشی می‌شود. تکنیک استاندارد برای برخورد با این مشکل، ایجاد صندوق ثروت ملی و معکوس کردن درآمد تجارت از طریق سرمایه‌گذاری در پرتفوی متنوعی در خارج از کشور است.

 

• کاهش تورم منجر به افت موقت رشد می شود ولی ارزش انجام دادنش را دارد

 

فارس: سایر کشورها برای خروج از تورم توام با رکود چه کرده اند و کدام موفق تر بوده است؟ تزریق نقدینگی برای بهبود وضعیت تولید ، بهره گیری از نقدینگی برای کنترل تورم یا سایر روشها؟

 

اسپنس: به طور کلی رکودهای بلندمدت به دلیل مشکلات ساختاری روی می‌دهند. برای بازیابی رشد باید به این مشکلات رسیدگی کرد. معمولا کاهش دادن تورم منجر به افت موقت رشد می‌شود، ولی ارزش انجام دادنش را دارد.

 

فارس:  اقتصاد ایران با پارادوکس افزایش بیش اندازه نقدینگی و در عین حال معضل کمبود نقدینگی بنگاه‌های تولیدی روبرو است، عمده دلیل این مشکل را چه می دانید؟ راهکار پیشنهادی شما برای حل این مشکل چیست؟

 

اسپنس: نمی‌دانم.

 

• رشد اقتصادی ایران در گروی کاهش تحریمها و رابطه با جامعه جهانی

 

فارس: راهکارهای افزایش رشد اقتصادی کدامند؟

 

اسپنس: با وجود تحریم‌ها این کار بسیار مشکل است. بهترین گزینه برای اقتصاد ایران توافقنامه‌هایی است که تحریم‌ها را کاهش داده و رابطه ایران و جامعه جهانی را بازگرداند.

 

• جایگزین مناسبی برای خلاصی از تحریمها وجود ندارد

 

فارس: در شرایطی که ایران به دلیل تحریمها با مشکلات اقتصادی همچون کاهش فروش نفت روبرو است چه جایگزین‌ها و راهکارهایی را به آن توصیه می کنید؟

 

اسپنس: من فکر نمی‌کنم جایگزین‌های مناسبی برای یافتن راه‌ خلاصی از تحریم‌ها وجود داشته باشد.

 

• سیاستهای طرف عرضه بیشترین تأثیر را بر پتانسیل بازدهی و رشد اقتصادی دارد

 

فارس: مناسبت‌ترین سیاستها برای شرایط کنونی اقتصاد ایران سیاستهای طرف تقاضا (تحریک تقاضا) است یا سیاستهای طرف عرضه است؟

 

اسپنس: به نظر من به هردو نیاز است. سیاست‌های طرف تقاضا کوتاه‌مدت بوده و سیاست‌های طرف عرضه بیشترین تأثیر خود را بر پتانسیل بازدهی و رشد می‌گذارند.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: